Я цябе сягоньня стрэціў.
А чаму, скажы, ня ўчора,
А яшчэ лепш – пазаўчора,
Калі поўдзень мой был сьвецел.
Калі мне зязюлі часта
Шчодрыя гады дарылі,
А цыганкі варажылі
Пра нязьведанае шчасьце.
Калі за маім застольлем
Было меней песень сумных,
А бясед сяброўскіх шумных,
Звонкіх чарак было болей.
I ўсё ж рад я гэтай стрэчы,
Што ўспаміны абудзіла,
Весьнім сонцам азарыла
Мой асеньні позьні вечар.
1979
|
|
